အေျခာက္ခံရဖူးသူမ်ား၏စကားသံမ်ား

###moon_Ghost

# အေျခာက္ခံရဖူးသူမ်ား၏စကားသံမ်ား #

( ၁ ) ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ေအာင္တင့္ပါ..။ကၽြန္ေတာ္ႀကံဳခဲ့ရ
တာေလးေျပာျပခ်င္ပါတယ္..။ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမမီးဖြားတုန္း
ကေပါ့ဗ်ာ...။
လြန္ခဲ့တဲ့ (၈)ႏွစ္ေလာက္ကေပါ့..။မိန္းမဗိုက္နာလို႔ညႀကီး
မင္းႀကီးဗ်ာ....ျဖစ္ခ်င္ေတာ့အိမ္မွာကၽြန္ေတာ္နဲ႔မိန္းမနဲ႔ႏွစ္
ေယာက္တည္းရိွတဲ့ေန႔ျဖစ္ေနတယ္။
မိန္းမကိုခဏထားခဲ့ၿပီးအိမ္ေဘးကကားကိုအကူအညီေျပး
ေတာင္း..သူတို႔ကလိုက္ပို႔ေပးရွာပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္
လည္းမိန္းမကိုေဆးရံုျမန္ျမန္ပို႔...၊ေဆးရံုက ဆရာမေတြဆီ
ေသခ်ာအပ္ၿပီးေတာ့ မိန္းမမီးဖြားဖို႔လိုအပ္တာေတြအိမ္ျပန္
ယူမယ္ေပါ့ဗ်ာ ......။ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ
မယူလာခဲ့မိဘူး..။ေရေႏြးဓါတ္ဗူး..၊ေစာင္..၊အ၀တ္အစား
ေတြ..၊ကေလးအႏွီး..အစံုပါပဲ..။အိမ္ကိုျမန္ျမန္ျပန္ၿပီးေျပး
ယူလိုက္ဦးမယ္မိန္းမေရ..လို႔မွာခဲ့ၿပီးအမ်ဳိးေတြဆီကို၀င္
အေၾကာင္းၾကားမယ္ေပါ့..။
လိုက္ပို႔ေပးတဲ့ကားကလည္းျပန္သြားၿပီဆိုေတာ့ တကၠစီတစ္
စီးစီးငွားျပန္ရမွာေပါ့လို႔စဥ္းစားရင္းေဆးရံုေအာက္ထပ္ကို
ဆင္းလာခဲ့တယ္ဗ်..။
ညတစ္ခ်က္တီးေလာက္အခ်ိန္ေပါ့..။ဆးရံုမွာလည္းလူသိပ္
မရိွဘူးဗ်..။ေတာ္ေတာ္မာ်းမ်ားကပုဂၢလိကေဆးရံုေတြဆီပဲ
သြားေမြးၾကတာကိုး..။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့သိပ္မေခ်ာင္လည္
ေတာ့မသြားႏိုင္ဘူးေပါ့ဗ်ာ..။
ေဆးရံုေရွ႕ေရာက္ေတာ့ တကၠစီငွားဖို႔ရွာေတာ့ကားတစ္စီး
မွမေတြ႔ဘူးဗ်..။ေဆးရံုအ၀င္၀နေဘးမွာသစ္ပင္ႀကီးတစ္ပင္
ရိွတယ္..။
အဲ့အပင္ေအာက္မွာမိန္းမတစ္ေယာက္..၊ေမြးကင္းစ
ကေလးကိုခ်ီၿပီးထိုင္ေနတာေတြ႔လိုက္ရေတာ့..ေၾသာ္သူလည္း
ငါ့လိုပဲကားေစာင့္ေနတာေနမွာလို႔ေတြးလိုက္မိေသးတယ္။
ကၽြန္ေတာ္လည္းဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ေပါ့..ဟိုးခပ္ေ၀းေ၀းမွာ
တကၠစီတစ္စီးလာေနတာေတြ႔ေတာ့..ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကိုလွမ္း
ၾကည့္လိုက္တယ္..သေဘာက..ခင္ဗ်ားအေရးမႀကီးရင္ကၽြန္
ေတာ္ငွားပါရေစေပါ့..။
သူကနားလည္သလားမသိဘူး...။မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ၿပီး
ကၽြန္ေတာ့္နားလွမ္းလာတယ္ဗ်..။ကၽြန္ေတာ္လည္းသူဘာမ်ား
ေျပာမလဲလို႔ေစာင့္ေနတာေပါ့..။
အနားေရာက္ေတာ့စကားမေျပာဘူး..။ကၽြန္ေတာ့္ကိုပဲစိုက္
ၾကည့္ေနတယ္..။ကၽြန္ေတာ္လည္းၾကက္သီးထလာသလိုျဖစ္
လာေသးတယ္..။
" ခစ္..ခစ္.. "
ရယ္သံၾကားလိုက္လို႔..ကေလးဆီကိုငံု႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့ဗ်ာ..
ေမြးကင္းစကေလးက..သြားေတြနဲ႔ရယ္ျပေနတာဗ်..ေမြးကင္း
စအရြယ္ကေလးငယ္မွာ..လူႀကီးေတြလိုသြားအျပည့္အစံုရိွ
ေနတယ္ဆိုတာျဖစ္ႏိုင္လားဗ်ာ....။ကၽြန္ေတာ္လည္း...
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနတုန္းမွာပဲ အနားကိုကားရပ္သံ
ၾကားေတာ့ကားေပၚေျပးတက္ေတာ့တာပဲ..။
" ေမာင္း..ဗ်ဳိ႕..ျမန္ျမန္သာေမာင္းအစ္ကိုေရ.."
ကားဆရာကအစကေၾကာင္ေနေသးတယ္..။ၿပီးမွသူလည္း
ေမာင္းေျပးပါေလေရာဗ်ာ..။သူကအဲ့ကေလးနဲ႔သရဲမကိုေတြ႔
တယ္ေလ..လမ္းမွာကၽြန္ေတာ့ကိုေတာင္ခဏခဏလွမ္း
လွမ္းေမးေသးတယ္..။
" ခင္ဗ်ား..လူအစစ္ပါေနာ္.. " တဲ့...။

( ၂ ) ကၽြန္မေဆးရံုလူနာေစာင့္ရတုန္းကအျဖစ္အပ်က္ေလးပါ။
အစိုးရေဆးရံုဆိုေတာ့လူနာေတြကေဟာခန္းမွာကုတင္ကိုယ္စီ
နဲ႔တက္ရတယ္..။အမ်ဳိးတစ္ေယာက္ေဆးရံုတက္လို႔လူနာေစာင့္
ေပးရပါတယ္။
ကၽြန္မကညဆိုအိမ္သာတက္တတ္တဲ့အက်င့္ကျပင္မရေသးဘူး။
လူနာေစာင့္ပါတယ္ဆိုညေရာက္ေတာ့အေနာက္သြားခ်င္လာ
ပါေလေရာ။
ေဆးရံုဆိုသရဲေျခာက္ခံရဆံုးေနရာလို႔ေျပာတတ္ၾကလို႔တစ္ေယာက္
တည္းလည္းမသြားရဲျပန္ဘူး..။မသြားရဲေတာ့စိတ္ကိုတင္းၿပီးေန
ပါေသးတယ္။မရတဲ့ဆံုးဆံုး..ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔အိမ္သာဖက္
ထြက္လာခဲ့မိတယ္ေပါ့။
အိမ္သာနေဘးမွာလူနာခန္းတစ္ခန္းရိွေသးတယ္ေလ။အဲ့လူနာ
ခန္းကတံခါးပိတ္ထားတယ္။အခန္းထဲကိုမွန္ျပဴတင္းေပါက္ကေန
ၾကည့္ရင္ျမင္ေနရတာေပါ့။ကၽြန္မလည္းမွန္ကေနအထဲကိုၾကည့္
လိုက္ေတာ့...အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္.တဘက္ေလးတစ္ထည္
ကိုေခါင္းမွာေပါင္းၿပီးထိုင္ေနတာကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္။
ကၽြန္မအားတက္သြားမိပါတယ္။အိမ္သာနဲ႔အနီးဆံုးမွာဒီအေဒၚ
ႀကီးရိွတယ္ေလ..။ကၽြန္မစိတ္ခ်လက္ခ်ျဖစ္ၿပီးကိစၥရွင္းလိုက္
တယ္။ျပန္ထြက္လာေတာ့ကၽြန္မျပန္ေခ်ာင္းးၾကည့္လိုက္္ေသး
တယ္။
အဲ့အေဒၚႀကီးကေနရာေတာင္မေရႊ႕ဘူး..။အဲ့တိုင္းေလးပဲထိုင္
ေနတုန္း..။ကၽြန္မလည္းအိပ္မေပ်ာ္တာနဲ႔လူနာသတင္းေလး
၀င္ေမးဦးမွဆိုၿပီးအခန္းဖက္ပတ္ေလွ်ာက္လိုက္တာေပါ့။
အဲ့အခန္းတံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္တဲ့အခါမွာ..လူနာခန္းကေဟာ
ႀကီး..လူတစ္ေယာက္မွရိွမေနဘူး..။
ကၽြန္မေတာ္ေတာ္လန္႔သြားခဲ့တယ္။မွန္ျပဴတင္းကေနၾကည့္
ေတာ့အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္ထိုင္ေနတာကိုေသခ်ာေတြ႔
လိုက္ရတာပါ။အခန္းထဲ၀င္ၾကည့္ေတာ့ရိွမေနဘူး..။သူအျပင္
ထြက္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ကၽြန္မဖက္ကိုပဲလာဖို႔လမ္းတစ္လမ္း
တည္းရိွတာပါ။
ကၽြန္မေၾကာက္လန္႔တၾကားေျပးၿပီးတုန္ေနမိေတာ့တယ္။
အဲ့ကတည္းကခုထိညအိမ္သာတက္တတ္တဲ့အက်င့္ေပ်ာက္
သြားပါေတာ့တယ္။

( ၃ ) ကၽြန္မနာမည္ မသီတာပါ..။ကၽြန္မကအိမ္မွာအိမ္ဆိုင္
ေလးဖြင့္ထားပါတယ္။အိမ္ဆိုင္ကကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္း
ေရာင္းတာပါ။အိမ္ကလူေတြကအလုပ္တဖက္၊ေက်ာင္းတစ္
ဖက္ဆိုေတာ့မအားၾကပါဘူး။.
ကၽြန္မတို႔အိမ္ကလမ္းမႀကီးေဘးပါ။ကုန္းေပၚလည္းက်ပါ
တယ္။ညေနခင္းအခ်ိန္ဆိုဟိုးေအာက္ဖက္ကုန္းဆင္းနား
ကေဒၚတင္ ဆိုတဲ့အဘြားတစ္ေယာက္ကလမ္းေလွ်ာက္
ေနၾက။လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးေမာရင္အိမ္နားမွာခရီးတစ္ေထာက္
လာလာနားတာေပါ့။
အခုတေလာအဲ့အဘြားကိုမျမင္တာၾကာၿပီ။လမ္းေလွ်ာက္
မထြက္ဘူးလားမသိဘူးလို႔ေတာင္ေတြးေနမိပါေသး
တယ္။ေနာက္ရက္ညေနခင္းေရာက္ေတာ့ေဒၚတင္က
ေမာလို႔လာ၀င္နားပါတယ္။
ကၽြန္မလည္းမလာတာၾကာေနၿပီ..သတိရေနတာလို႔ေတာင္
ေျပာလိုက္ပါေသးတယ္။အဘြားကငါလည္းသတိရလို႔၀င္
လာတာလို႔ျပန္ေျဖပါတယ္။
ၿပီးတာနဲ႔ခါတိုင္းလိုပဲျပန္သြားတယ္ေပါ့။ေနာက္ေန႔မနက္
ေရာက္ေတာ့အိမ္ကိုဖိတ္စာေရာက္လာတယ္။
အသုဘဖိတ္စာပါ။ေဒၚတင္ အသက္( ၇၄ )ႏွစ္တဲ့။ကၽြန္မ
ေတာ္ေတာ္အံ့ၾသသြားမိပါတယ္။သူဆံုးတဲ့အခ်ိန္က
ေန႔လည္( ၂ )နာရီတဲ့ေလ..။
မေန႔ညေနခင္း (၃)နာရီ (၄)နာရီေလာက္ကကၽြန္မဆိုင္
မွာခရီးတေထာက္၀င္နားသြားေသးတယ္။အခ်ိန္မ်ားမွား
ေနလားလို႔ေမးၾကည့္ေတာ့..မွားစရာအေၾကာင္းမရိွပါ
ဘူး..။ေဒၚတင္ဆံုးတာေဆးရံုမွာပါတဲ့။
ကၽြန္မကိုႏႈတ္ဆက္သြားတာေနမွာပါ။

     ********************************************
ဤအေၾကာင္းအရာမ်ားသည္အမွန္တကယ္အေျခာက္ခံ
ရဖူးသူမ်ား၏ကိုယ္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္မ်ားကိုေရးသားထားျခင္း
သာျဖစ္ပါသည္။ေနာက္ထပ္တြင္လည္းေဖာ္ျပေပးပါဦး
မည္။

ေသာ္တာလမင္းစႏၵာ
( 9.1.2015 )